ปุแสนฉลาด

ปูแสนฉลาด
เรื่องโดยพิมพา ฤทธิรณ

ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีหนองน้ำแห่งหนึ่งอุดมสมบูรณ์เต็มไปด้วย ปู ปลา นานาชนิดต่างแวกว่ายไปมาหากินกันในหนองน้ำแห่งนี้เรื่อยมา
อยู่มาวันหนึ่งนกกระสาตัวหนึ่งบินผ่านมาเห็นฝูงปลามากมาย จึงคิดอยากกินปู ปลาเหล่านี้ นกกระสาจึงบินวนกลับมายังหนองน้ำอีกครั้งหนึ่งด้วยความหิว บินร่อนลงจับบนขอนไม้กลางหนองน้ำท่ามกลาง ฝูง ปู ปลา มากมาย ฝูงปลาต่างตกใจ แวกว่ายกระโดดหนีกันวุ่นวาย เมื่อเห็นเงานกกระสาสีขาวตัวใหญ่ ปากแหลมคมจ้องมองอยู่บนขอนไม้ ฝ่ายเจ้านกกระสาต้องใช้ความพยายามทนตากแดดทั้งวัน ทำท่าหงอยเหงาซึมเศร้า จนตะวันบ่ายก็ไม่ยอมหนีไปไหนทำให้ฝูง ปู ปลาแปลกใจมาก ปลาซิวเล็ก ๆ ตัวหนึ่งตะโกนด่า “เจ้านกกระสาขี้ขลาดแน่จริงเจ้าจงลงมาต่อสู้กับข้าซิ”
นกกระสาโกรธมากแต่ก็ต้องทนไม่ตอบโต้แต่อย่างใด ได้แต่นั่งซึมเศร้าอยู่บนขอนไม้ต่อไปจนแม่ปลาซิวมาพบเข้า จึงถามว่า ทำไมเจ้ามานั่งซึมอยู่บนขอนไม้ไม่ยอมไหนทั้งวันเลย นกกระสาได้โอกาสจึงตอบแม่ปลา “ว่าเมื่อเช้านี้เองข้าบินผ่านหมู่บ้านมาได้ยินคนพูดกันว่าพรุ่งนี้จะพากันมาจับปลาในหนองน้ำนี้ให้หมดเลยก็สงสารพวกเจ้ามาก จึงมานั่งซึมเศร้าอยู่ที่นี้แหละ”แม่ปลาไม่เชื่อ เพราะเรากับนกเป็นศัตรูกันมาก่อน นกกระสาบอกว่าเราอยากจะพาพวกเจ้าไปอยู่หนองน้ำแห่งใหม่ซึ่งปลอดภัยกว่านี้ โดยจะคาบพวกเจ้าบินไปทีละตัวหากไม่เชื่อข้าจะพาลูกเจ้าไปดูกันก่อนก็ได้ นกกระสาทำทีพาลูกปลาบินไปดูหนองน้ำแห่งใหม่แล้วก็บินกลับมาส่งให้แม่ปลาคืน
แม่ปลาเห็นดังนั้นก็หลงเชื่อเที่ยวบอกกับปลาทั้งหลายมาให้นกกระสาคาบหนีไปทีละตัว ครั้งนี้นกกระสาบินมาถึงกลางทางก็กินปลาทีละตัว ๆ ทิ้งก้างลงข้างทางจนปลาในหนองน้ำเลยน้อยเต็มที
ปูน้อยตัวหนึ่งบอกพ่อปูแม่ปูว่าให้ลูกไปพูดกับนกกระสาก่อนพ่อกับแม่อย่าเพิ่งไปเลย นกกระสากินปลาจนอิ่มแล้ว เห็นปูน้อยคลานมาหานึกในใจว่าดีเหมือนกันกินปลาจนเบื่อแล้ววันนี้จะกินปูดูบ้าง ลูกปูบอกนกกระสาว่าถ้านกกระสาคาบกระดองข้ามันจะลื่นหากบินอยู่กลางอากาศ ข้ากลัวจะตกลงมาตาย ถ้านกกระสาจะช่วยข้าจริง ๆ แล้วขอให้ข้าหนีบคอเจ้าไปจะดีกว่า ด้วยความได้ใจที่เคยได้กินปลามามากแล้วไม่มีเหลือสักตัว นกกระสาจึงให้ลูกปูหนีบคอแล้วบินขึ้นฟ้าไป ลูกปูมองเห็นก้างปลาอยู่ตามข้างทางมากมายจึงรู้ความจริงแล้วบอกกับนกกระสาว่า เจ้าช่างมีกำลังเหลือเกินข้าอยากให้เจ้ากลับไปเอาพ่อกับแม่ข้ามาพร้อมกันเลย ก่อนที่ชาวบ้านจะมาจับพ่อกับแม่ข้าไปกินก่อน นกกระสาหลงเชื่อพาลูกปูบินกลับมาหนองน้ำเพื่อหาพ่อแม่ พออยู่กลางหนองน้ำลูกปูก็รวบรวมพลังใช้ก้ามปูหนีบคอนกกระสาจนขาดใจตาย ตกลงมากลางหนองน้ำ
ลูกปูบอกเรื่องราวต่าง ๆ ให้พ่อกับแม่ฟัง ทำให้ปู ปลา สัตว์น้ำในหนองน้ำแห่งนั้นอยู่ที่เดิมอย่างมีความสุขตลอดไป

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
. ไม่ควรหลงเชื่อสิ่งใดง่าย ๆ โดยไม่ใช้สติปัญญาคิดหาเหตุผลให้รอบคอบเสียก่อน
. การรู้จักคิดหาทางแก้ปัญหาที่เกิดขึ้น เมื่อถึงคราวคับขันย่อมสามารถเอาตัวรอดได้
. การคิดรอบคอบและหาทางป้องกันไว้ก่อน จะได้เปรียบกว่าการตั้งรับฝ่ายเดียว


ที่มา: ดร.กุสุมา รักษมณี. (๒๕๓๘). นิทานวานบอก. พิมพ์ครั้งที่ ๒.
กรุงเทพมหานคร : บริษัทพับลิคบิสเนสพรินท์.









คำถามประจำบท

คำชี้แจง ให้นักเรียนตอบคำถามต่อไปนี้
. เพราะเหตุใด นกกระสาจึงมีท่าทางซึมเศร้า
. ลูกปูใช้อุบายหลอดนกกระสาให้บินกลับมาที่หนองน้ำอีกครั้ง อย่างไร
. นกกระสาดกหกสัตว์น้ำ ว่าอย่างไร
. ทำไมนกกระสา จึงถูกลูกปูหนีบคอจนขาดใจตาย
. นิทานเรื่องนี้ให้ข้อคิดอย่างไร

*************************